SÜKÛTUM İHTİŞAMIMDIR

.
.
.

(bir âl-î Osman yüreği) 

bir okyanus derinliği yüreğim,
ırmaklar bende çoğalır,
su bende erer visale.
-ah yitik lale-
içimde birikir yorgun tortular,
korkular bende kalır;
benden doğar kardelen,
bulutlar bana ağlar,
çığ bana düşer, bana yaslanır dağlar… 

surlarım yıkıldı, içimde hisar!
intizar banadır, bende inkisar,
ve gördüm zirveyi; çıktım, uçurum!..
yeryüzü şahit; 
bir çığlık gibi salarım kendimi yalnızlığa
ve içimde yankılanırım.
sükutum bundandır.
sükutum ummandır. 

görenin gördüğü, görünen değil;
aynada suret, aynada ağyar.
yâr, içimde saklanan uslanmaz çocuk
kanatır kalbimin yaralarını
ve hece taşında biter yolculuk.
Ölsem de hoş, seda sürer kubbede. 

bir okyanus serinliği yüreğim,
yarın bende azalır.
-ah bende ölür lale-
gözlerim deniz ağlar, çağlar bana devrilir,
gözler bana çevrilir…
ve birgün kayıt düşülür zamana,
sığamadı mekâna,
muhteşem yaşadı ve gitti
bir semender gibi
bir ömr-ü heder gibi… 

dün şanım, bugün nişanımdır
sükûtum ihtişamımdır.  

İSA YAR

*Berceste dergisi / Ocak 2006