ANNEME

.
.
.
.

Bizleri çileyle büyüttün ama
Biz senin gözyaşın silmedik anam.
Yılları acıyla öğüttün ama
İçinden geçeni bilmedik anam. 

Uykusuz geceler beşik salladın,
Ocağı harlayıp ekmek yağladın,
Ne zaman ayrılsak gizli ağladın
Yolları aşıp da gelmedik anam. 

Karnımız acıksa yemek istedik.
Yoruldun, daha da emek istedik.
Söylendik, daha da demek istedik!
Hastayken halini sormadık anam. 

Şehirde tütmüyor baba ocağı!
Aranmaz olur mu ana kucağı?
Oğlunun adresi sağlık ocağı,
Kendi yaramızı sarmadık anam. 

Hakkını helal et gülsün yüzümüz.
Hakka teslim olduk doğru özümüz.
Gönlünü almaya yetmez sözümüz
İnşallah kalbini kırmadık anam.                       

İsa YAR

* Türk Edebiyatı dergisi / Haziran 2003