Benimle dünyaya gelmiş yalnızlık

Benimle çoğalmış sesler sükûtlar

Bende doğan ırmak bulanık selmiş

Benden yükselendir gökte bulutlar…

İSA YAR

.
.
.
                     Bekir Dervişoğlu’na 

“kaptanınız hayırlı yolculuklar…
              İçecek ne alırsınız beyim,
                      Müzik isterseniz kulaklık…” 

Desem anlar mı?
Ben bir yalnızlık alsam…
Yaslanıp yolculuğa
Elimde sancılı bir kitap, konuşurken içimle…
İstemez, kulaksız duyuyorum
Sen bilmezsin içimi, iç/imi sen bilmezsin
Konuşuruz istersen molada çay içimi
Siz, nerede isterseniz
Ben, içimde duracağım… 

Hiçbir yere varmadan içime varacağım
Bir şairi taşır bir yol, bir şehri her otobüs
Taşıyamayacağınız yüktür şair…
Bu koltuk nereye gider
Bu koltuk ne kadar yaslanır maziye
Bagaj fişiniz!
Gözlerimi nereye koyacağım
Sözlerimi… 

Desem anlar mı?
Ben bir yalnızlık alsam…
…
Uykulu bedenler boşalır kentin kalbine
Gelen gelir, giden gider
Yol kalır…
Kalan yoktur, yolculuktur
Beni bir yalnızlık alır
Kuşatır şehri bir şair suskunluğu… 

Uzak diyarda bir derviş sararmış benziyle
Gülümser muhayyel lakin buruk
Bir hatırada sohbet demleyen ses
Nefes…
Dervişim nerdesin?
Boğacak bu kent beni/seni
Taşıyamıyor şehirler gitmek için geleni
Masivaya bulanmış maverasız kör akış
Bir köşe, bir mescid, yakarış… 

İsa YAR 

* Berceste dergisi / Ekim 2009

.

                Yahya Cumhur Tapçı’ya

.
.

Şehir eteklerini savururken rüzgârda
Terleyen kaldırımlar kusar yolcularını
Kurutur saçlarını deniz çıkıp sahile
Eski bir iskelenin ıslanır ayakları…
Şehrin kalbinde çarşı, orta cami, o çınar
Nefes nefese evler kadılar yokuşunda
Yosunlu eski hamam, suluhan, bakırcılar
Gezinir bir ruh gibi, devr-i daim, arasta…
 
Toplanıp bir yerlerden beyaz saçlı çocuklar
Çekerken elde halat eski hatıraları
Hafızası olurlar şehrin eski halinin
Keman ağlar, dil susar, geçer zaman nihavent…
Bir Ünye akşamıdır, martılar uzaklaşır
Aşar hayali gerçek şairler dalgınlaşır
Ne kaldıysa ayakta, eskimeyen yeniden
Protez bir dolgudur şımarık modernite…
 
Kim bilir kimler geldi kimler geçti kim bilir
Orta çarşıda zaman mekânın kandilidir…

 
 
İsa YAR
 
30/07/2010 Ünye

.  
.
.                         

Heybetliydi 

Bir çocuğun gözünde her baba gibi

Ardından yürürdüm

O yürürdü bir dağın gölgesi gibi.
 

En iyi çayı o demlerdi

Gülünce, en güzel o gülerdi

Denizi bilir, toprağı bilir, insanı bilir

Gitmesi gurbet, dönüşü rahmet

Bana öyle gelirdi…

…

Şimdi

Ömrünün yorgun ikindisinde

Gölgesinde dinlendiğim bir dağdır babam

Çocuklarım bilmese de
Babam,

Yanında çocuklaştığım adam..

İsa YAR

06/2010

Ben hazırdım, doğarken mahir ellerinize

Keserek başladınız, bağımı ah! özümden

Elbiseler biçtiniz üzerime, iğreti

Yapıştım, görmediniz, zahir ellerinize…

Her biriniz bahçıvan, budayıp sürgünümü

Kestiniz dinlemeden, alındınız sözümden.

Kurtardım saçlarımı dökerek aynanızdan!

Uzattınız bilmeden bu dünya sürgünümü

Kesiniz, işte yorgun uzandım masanıza

İşte kalbim kanayan, damla akmaz gözümden

Kasma kendin dediniz, makas dedim, eliniz

Ben eşkıya, ben derviş, sarılın asanıza…

Bir yol hikâyesidir yaşamak başka nedir

Bilir beni yolculuk tanır bu yol, yüzümden

Kim döşer bu rayları makasçı, çekil yönden

İstasyon gitmek için, beklemek bahanedir…

İsa Yar

Ünye / 2010

*Lamure 2010 sayı 9

Ezildim taş kesilen bir yürek çukurunda,

Ben ki suyu çekilmiş kuyularda saklıyım.

Suçluyum, cüretkârım, bir o kadar haklıyım;

Sükûtum lisanımdır, kimlerin umurunda!

Ezildim taş kesilen bir yürek çukurunda

Öğrendim yenilgiyi zaferin eşiğinde!

Ortasında bir ömrün; ne tahammül ne sefer,

Adsızım, pusatsızım, ha komutan ha nefer

Dinlensin yorgunluğum zamanın beşiğinde,

Öğrendim yenilgiyi zaferin eşiğinde…

Yeşertir mi kurağı seherde gözyaşlarım?

Lime lime olmuşum; sağım keser solumu!

‘Gelemem ay karanlık’ sen aydınlat yolumu.

‘Kahrın da bir lütfûn da’, ben yeniden başlarım;

Yeşertir mi kurağı seherde gözyaşlarım?

                                                           31.03.2004

.
.
                     Bekir Dervişoğlu’na 

“kaptanınız hayırlı yolculuklar…
              İçecek ne alırsınız beyim,
                      Müzik isterseniz kulaklık…” 

Desem anlar mı?
Ben bir yalnızlık alsam…
Yaslanıp yolculuğa
Elimde sancılı bir kitap, konuşurken içimle…
İstemez, kulaksız duyuyorum
Sen bilmezsin içimi, iç/imi sen bilmezsin
Konuşuruz istersen molada çay içimi
Siz, nerede isterseniz
Ben, içimde duracağım… 

Hiçbir yere varmadan içime varacağım
Bir şairi taşır bir yol, bir şehri her otobüs
Taşıyamayacağınız bir yük şair…
Bu koltuk nereye gider
Bu koltuk ne kadar yaslanır maziye
Bagaj fişiniz!
Gözlerimi nereye koyacağım
Sözlerimi… 

Desem anlar mı?
Ben bir yalnızlık alsam…
…
Uykulu bedenler boşalır kentin kalbine
Gelen gelir, giden gider
Yol kalır…
Kalan yoktur, yolculuktur
Beni bir yalnızlık alır
Kuşatır şehri bir şair suskunluğu… 

Uzak diyarda bir derviş sararmış benziyle
Gülümser muhayyel lakin buruk
Bir hatırada sohbet demleyen ses
Nefes…
Dervişim nerdesin?
Boğacak bu kent beni/seni
Taşıyamıyor şehirler gitmek için geleni
Masivaya bulanmış maverasız kör akış
Bir köşe, bir mescid, yakarış… 

İsa YAR 

* Berceste dergisi / Ekim 2009

.
.
.
.

gûyâ
su sızmazdı aramızdan
gören gördü/adı dünya
haberdarız yaramızdan… 

şimdi, konuşan bir sükûta bürünür
şimdi koşuşan ölüler, görünür
kalabalıktır yol ki artık yalnız yürünür
su sızmaz yine belki, bir kuraklıktır hükümran
evimiz, arabamız elhasıl paramız
kuruş sızmaz aramızdan… 

çekip gidiyorum size her gün
çekip gitmişsiniz kendinizden
şiirden, şehirden, şu kara-denizden
çekip gitmişsiniz bastığınız izden
ölü bakıyor gözleriniz, görüyorum
bir hâtıra arıyorum içlerinde
bir hâtıra, bizden…
…

İsa YAR 

*sitem-i yârandır/yaramdır…

*Berceste dergisi Haziran 2011 sayı:108