Babam

.  
.
.                         

Heybetliydi 

Bir çocuğun gözünde her baba gibi

Ardından yürürdüm

O yürürdü bir dağın gölgesi gibi.
 

En iyi çayı o demlerdi

Gülünce, en güzel o gülerdi

Denizi bilir, toprağı bilir, insanı bilir

Gitmesi gurbet, dönüşü rahmet

Bana öyle gelirdi…

…

Şimdi

Ömrünün yorgun ikindisinde

Gölgesinde dinlendiğim bir dağdır babam

Çocuklarım bilmese de
Babam,

Yanında çocuklaştığım adam..

İsa YAR

06/2010