gitsem diyorum

.
.
.
.

gün doğarken,
martılara bırakıp denizi
ardımda yaşanmışlık izi
alıp geceyi gitsem diyorum.  

hüzünlerini insanların,
yalnızlıkları
yüklenip gün ortasında,
terkedip yemi oltasında,
cümlemi bitirmeden
alıp heceyi gitsem diyorum.         

her şeyi, böyle yarım
bırakıp bir ikindi gölgesinde,
çocuk gözlerine bakıp
gözyaşı gibi akıp
alıp bilmeceyi gitsem diyorum. 

halâ buradaysam
halâ sürüyorsa kaçışım,
gün çekilmişse penceremden,
akşam geceye yaslanırken
gün sularda ıslanırken
alıp düşünceyi gitsem diyorum… 

İsa YAR 

*Berceste Dergisi  mart 2007